Konfrontacje

DYSKUSJA pokonkursowa to szczegółowe dywagacje i rozpatrywanie konkretnego przypadku projektowego w ujęciu konkursowym. DEBATA jest szerszym spojrzeniem na to samo zagadnienie, rozpatrywane w kontekście miasta czy regionu. SEMINARIUM obejmuje przegląd działań w różnych miastach czy krajach jako zestaw dobrych praktyk.

Miasta od dłuższego czasu borykają się z coraz większymi problemami związanymi z rozwojem. Ograniczony budżet wymusza realizację tylko niezbędnych zadań. Należą do nich: drogi, mosty, sieci ewentualnie niezbędne obiekty technologiczne, jak stacja uzdatniania wody czy oczyszczalnia ścieków. Infrastruktura miękka, jaką właśnie jest zieleń – chociaż to „płuca” miasta – zostawiana jest na sam koniec. Z powodu braku zieleni „pacjent” przecież nie umrze, natomiast brak twardej infrastruktury boleśnie odbija się na funkcjonowaniu miasta, czyli dotyczy komfortu wszystkich mieszkańców. W tej sytuacji rozpatrywanie bardziej wyrafinowanych aspektów zieleni, jak retencja wody, produkcja żywności czy choćby zielone dachy i zielone ściany, nie wchodzi w grę.

Wszystko zatem pozostaje w rękach tych, którzy naprawdę budują miasta. Każdy przejmuje kawałek odpowiedzialności za swój wkład w rozwój. Każdy powinien czuć odpowiedzialność nie tylko za kubaturę, czyli PUM (powierzchnia użytkowa mieszkań), którą jest najbardziej zainteresowany (bo to jest produkt, który sprzedaje lub sam użytkuje), ale także za przestrzeń, w którą wrasta owa kubatura. Ta przestrzeń jest własnością wszystkich, niezależnie od własności gruntu.

Debata o świadomym udziale w procesie budowania miasta, od pomysłu do realizacji i użytkowania, składa się z trzech części: PLANISTA – BUDOWNICZY – UŻYTKOWNIK. Tak zarysowany tryptyk pozwala na przedyskutowanie wszystkich aspektów związanych z kształtowaniem terenów zielonych na terenie miasta. Od publicznych do prywatnych. Od miejskich do osiedlowych. Od oczekiwań wobec dewelopera do wymagań w stosunku do przyszłych użytkowników.

Debata o świadomym PLANIŚCIE – to grupa zagadnień dotyczących świadomego podejmowania decyzji lokalizacyjnych, motywowanych bardziej dobrem przyszłych mieszkańców – wynikającym np. z bliskości transportu publicznego czy łatwego dostępu do terenów rekreacyjnych – aniżeli możliwościami zakupu działki. To także pakiet bardziej filozoficznych zagadnień związanych z planowaniem miasta skondensowanego, gdzie bardzo ważna jest dyskusja na niezwykle istotny temat: w którym miejscu zostawiać teren nieuzbrojony z możliwością wykorzystania na cele rekreacyjne, a gdzie należy zagęszczać zabudowę nawet kosztem zieleni?

Debata o świadomym BUDOWNICZYM – to rozważania o stopniu wykorzystania terenu, o wyższości PAZ (powierzchnia aktywnej zieleni) nad PUM (powierzchnia użytkowa mieszkań) niezależnie od zapisów w decyzjach planistycznych, o zasadach tworzenia przestrzeni zielonych przed i za budynkiem, to wreszcie zastanawianie się nad grodzeniem już na etapie projektowym „mojej” przestrzeni.

Debata o świadomym UŻYTKOWNIKU – to z kolei próba zastanowienia się nad koniecznością określenia standardów i norm użytkowania wspólnej przestrzeni. Miękkiej i twardej, prywatnej i publicznej, aktywnej i kameralnej. To zastanawianie się nad udziałem każdego mieszkańca w podnoszeniu standardów przestrzeni zielonych. W przestrzeniach wspólnych, czyli moich (dlatego muszę o nie dbać), ale także moich, bo na własnych balkonach, tarasach, parapetach okiennych czy dachach. To zastanawianie się, jak wspólnie użytkować zieleń oraz jak ją udostępniać innym użytkownikom lokalnego habitatu. Również innym mieszkańcom naszego habitatu, czyli na przykład jak ponownie sprowadzić pszczoły do miasta.

Tak zakrojona DEBATA oznacza zaproszenie szerokiego grona uczestników z poszczególnych członów tryptyku: PLANISTÓW (miasto i deweloperzy, bo tylko wspólne działania mają szansę na powodzenie), BUDOWNICZYCH (różne grupy deweloperów indywidualnych i zrzeszonych oraz projektanci, w tym głównie projektanci zieleni, ale także przedstawiciele stowarzyszeń) i UŻYTKOWNIKÓW (blogerzy, członkowie formalnych i nieformalnych grup społecznych działających na rzecz zmiany istniejących warunków).

Przedstawicieli dwóch pierwszych grup łatwo wyłonić, natomiast reprezentantami użytkowników powinny być osoby już zaangażowane w działania na rzecz i dobro lokalnej społeczności.

Tryptyk: DYSKUSJA – DEBATA – SEMINARIUM to kwintesencja wydarzeń Dolnośląskiego Festiwalu Architektury, podczas którego rozważane zagadnienia definiowane i zapisywane są w postaci motta. W roku 2017 jest nim hasło – miasto w zieleni.

DYSKUSJA pokonkursowa to szczegółowe dywagacje i rozpatrywanie konkretnego przypadku projektowego w ujęciu konkursowym. DEBATA jest szerszym spojrzeniem na to samo zagadnienie, rozpatrywane w kontekście miasta czy regionu. SEMINARIUM obejmuje przegląd działań w różnych miastach czy krajach jako zestaw dobrych praktyk.

Miasta od dłuższego czasu borykają się z coraz większymi problemami związanymi z rozwojem. Ograniczony budżet wymusza realizację tylko niezbędnych zadań. Należą do nich: drogi, mosty, sieci ewentualnie niezbędne obiekty technologiczne, jak stacja uzdatniania wody czy oczyszczalnia ścieków. Infrastruktura miękka, jaką właśnie jest zieleń – chociaż to „płuca” miasta – zostawiana jest na sam koniec. Z powodu braku zieleni „pacjent” przecież nie umrze, natomiast brak twardej infrastruktury boleśnie odbija się na funkcjonowaniu miasta, czyli dotyczy komfortu wszystkich mieszkańców. W tej sytuacji rozpatrywanie bardziej wyrafinowanych aspektów zieleni, jak retencja wody, produkcja żywności czy choćby zielone dachy i zielone ściany, nie wchodzi w grę.

Wszystko zatem pozostaje w rękach tych, którzy naprawdę budują miasta. Każdy przejmuje kawałek odpowiedzialności za swój wkład w rozwój. Każdy powinien czuć odpowiedzialność nie tylko za kubaturę, czyli PUM (powierzchnia użytkowa mieszkań), którą jest najbardziej zainteresowany (bo to jest produkt, który sprzedaje lub sam użytkuje), ale także za przestrzeń, w którą wrasta owa kubatura. Ta przestrzeń jest własnością wszystkich, niezależnie od własności gruntu.

Debata o świadomym udziale w procesie budowania miasta, od pomysłu do realizacji i użytkowania, składa się z trzech części: PLANISTA – BUDOWNICZY – UŻYTKOWNIK. Tak zarysowany tryptyk pozwala na przedyskutowanie wszystkich aspektów związanych z kształtowaniem terenów zielonych na terenie miasta. Od publicznych do prywatnych. Od miejskich do osiedlowych. Od oczekiwań wobec dewelopera do wymagań w stosunku do przyszłych użytkowników.

Debata o świadomym PLANIŚCIE – to grupa zagadnień dotyczących świadomego podejmowania decyzji lokalizacyjnych, motywowanych bardziej dobrem przyszłych mieszkańców – wynikającym np. z bliskości transportu publicznego czy łatwego dostępu do terenów rekreacyjnych – aniżeli możliwościami zakupu działki. To także pakiet bardziej filozoficznych zagadnień związanych z planowaniem miasta skondensowanego, gdzie bardzo ważna jest dyskusja na niezwykle istotny temat: w którym miejscu zostawiać teren nieuzbrojony z możliwością wykorzystania na cele rekreacyjne, a gdzie należy zagęszczać zabudowę nawet kosztem zieleni?

Debata o świadomym BUDOWNICZYM – to rozważania o stopniu wykorzystania terenu, o wyższości PAZ (powierzchnia aktywnej zieleni) nad PUM (powierzchnia użytkowa mieszkań) niezależnie od zapisów w decyzjach planistycznych, o zasadach tworzenia przestrzeni zielonych przed i za budynkiem, to wreszcie zastanawianie się nad grodzeniem już na etapie projektowym „mojej” przestrzeni.

Debata o świadomym UŻYTKOWNIKU – to z kolei próba zastanowienia się nad koniecznością określenia standardów i norm użytkowania wspólnej przestrzeni. Miękkiej i twardej, prywatnej i publicznej, aktywnej i kameralnej. To zastanawianie się nad udziałem każdego mieszkańca w podnoszeniu standardów przestrzeni zielonych. W przestrzeniach wspólnych, czyli moich (dlatego muszę o nie dbać), ale także moich, bo na własnych balkonach, tarasach, parapetach okiennych czy dachach. To zastanawianie się, jak wspólnie użytkować zieleń oraz jak ją udostępniać innym użytkownikom lokalnego habitatu. Również innym mieszkańcom naszego habitatu, czyli na przykład jak ponownie sprowadzić pszczoły do miasta.

Tak zakrojona DEBATA oznacza zaproszenie szerokiego grona uczestników z poszczególnych członów tryptyku: PLANISTÓW (miasto i deweloperzy, bo tylko wspólne działania mają szansę na powodzenie), BUDOWNICZYCH (różne grupy deweloperów indywidualnych i zrzeszonych oraz projektanci, w tym głównie projektanci zieleni, ale także przedstawiciele stowarzyszeń) i UŻYTKOWNIKÓW (blogerzy, członkowie formalnych i nieformalnych grup społecznych działających na rzecz zmiany istniejących warunków).

Przedstawicieli dwóch pierwszych grup łatwo wyłonić, natomiast reprezentantami użytkowników powinny być osoby już zaangażowane w działania na rzecz i dobro lokalnej społeczności.

Mamy głęboką nadzieję, że w debacie jak zwykle wezmą udział ci, którym leży na sercu tegoroczne hasło, jakim jest miasto w zieleni.