Otwarte miasto

Miejsce: ul. H.Sienkiewicza

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego został założony w 1811 roku na podarowanym uniwersytetowi przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III terenie pofortyfikacyjnym tzw. Skaczącej Gwiazdy, u stóp gotyckich kościołów Ostrowa Tumskiego. Od 1974 roku jest wpisany na listę zabytków województwa dolnośląskiego, a od 1994 roku mieści się w obrębie historycznego centrum miasta, objętego szczególną ochroną konserwatorską. Znajduje się w czołówce europejskich ogrodów botanicznych pod względem liczebności kolekcji roślinnych i sposobu ich eksponowania. Na powierzchni około 7,5 hektara, w tym 1870 mkw. pod szkłem, zgromadzono około 12 tys. gatunków i odmian roślin z całego świata. Część wschodnia – arboretum – ma charakter parku angielskiego ze swobodnym układem ścieżek, część środkowa podzielona jest na kwatery o nieregularnym kształcie. Malownicze zakątki, w których można odpocząć od zgiełku miasta, kształtują oblicze ogrodu na równi z poletkami służącymi dydaktyce i szeroko pojętej edukacji przyrodniczej.

Wśród uprawianych roślin na szczególną uwagę zasługuje kolekcja roślin wodnych i bagiennych zaliczana do największych na świecie, dział systematyki prezentujący całą różnorodność grupy roślin naczyniowych, bogate kolekcje drzew, wśród których jest ponad 25 pomników przyrody, krzewów, pnączy, roślin górskich, sukulentów. W latach sześćdziesiątych XX wieku w zachodniej części, przed wojną zabudowanej, założono dział gruntowych roślin ozdobnych z basenem dla roślin wodnych według projektu architekta Tadeusza Zipsera. Sześć kolekcji ma status Kolekcji Narodowych (Anubias, Echinodorus, Hedera, Paeonia – odmiany zielne, Bromeliaceae, Nymphaeaceae – taksony zimotrwałe). Oprócz żywych roślin można obejrzeć wystawę paleontologiczną „Panorama Natury” z interesującymi skamieniałościami roślinnymi i zwierzęcymi oraz unikatowy model złóż węgla kamiennego z 1856 roku. W czasie sezonu, trwającego od marca do listopada, organizowane są spacery tematyczne, festyny, kiermasze, wystawy, koncerty.

Od 1988 roku filią wrocławskiego ogrodu jest Arboretum Wojsławice w Niemczy, założone w XIX wieku i rozbudowane przez słynnego kolekcjonera roślin Fritza von Oheimba (1850–1928). Dzięki staraniom dyrekcji Ogrodu Botanicznego zostało powiększone z 5 do 62 hektarów. Słynie z bogatej kolekcji różaneczników i azalii (Rhododendron), rzadko spotykanych gatunków drzew iglastych i liściastych oraz rozległych nasadzeń bylinowych (ok. 2 ha). Kolekcje roślinne liczą około 12 tys. taksonów, w tym wiele bylin, wśród których dominuje Kolekcja Narodowa rodzaju Hemerocallis, obejmująca ponad 3 tys. gatunków i odmian uprawnych. Dwie inne Kolekcje Narodowe to rodzaj Buxus oraz Rhododendron – odmiany historycznej rasy łużyckiej (odmiany Seidla). W skład arboretum wchodzi też dwunastohektarowy sad z historycznymi odmianami drzew owocowych, głównie czereśni, jabłoni i grusz, ośrodek edukacyjny w zrewaloryzowanym folwarku, a także tereny rekreacyjne.