Wyróżnienie przyznano za próbę minimalistycznego rozwiązania formalnego, z korzystnym rozwiązaniem układu centralnej przestrzeni liturgicznej, wzbogaconej o czytelna symboliką Nieba i kopuły.

Wysoko intelektualny projekt - jeden z najbardziej interaktywnych „liturgicznie”. Dodatkowo jeden z niewielu projektów, który zachowuje tradycyjną symbolikę kopuły. Przyjęta forma graficzna projektu nie ukazuje ewentualnych walorów pracy.

Projekt wyróżniony za swoją przejrzystość i surowość rozwiązań tworzących w efekcie prostotę przestrzeni sakralnej.

Awangardowe ujęcie tematu wyznacza nowa typologie dla projektu przestrzeni sakralnych w XXI wieku. Wieża kościelna została potraktowana jako wyraźny akcent –wizualna ikona miejsca.

Lokalizacja przestrzeni publicznej nad główną funkcją obiektu - nawą kościoła jest nowatorskim potraktowaniem przestrzeni sakralnej i relacji pomiędzy sacrum a profanum przestrzeni osiedla.

OVO Grąbczewski Architekci Oskar Grąbczewski, Katowice - zespół projektowy: Barbara Grąbczewska, Oskar Grąbczewski, Marek Grąbczewski, Dobrochna Lata, Marta Lata, Łukasz Lata, Łukasz Migała, Mateusz Pietryga

Uzasadnienie Jury:

Interesująca gra przestrzenna z zsynkopowanymi bryłami tworzy wyrazisty kontrapunkt na zamknięciu osi kompozycyjnej.

Jury doceniło rzeźbiarski charakter założenia wpisany w kwartałowy układ osiedla.

Racjonalny plan, interesująca gra przestrzeni tworzą mocny akcent w relacji z kontekstem. Stonowane wnętrze z grą światła w strefie ołtarzowej dają pożądany efekt sakralności.

Bryła kościoła umiejętnie domyka i akcentuje główną oś kompozycyjną osiedla.

Fascynująca propozycja z prostą ideą i wyraźnym odniesieniem do kontekstu.

Pracę nagrodzono za umiejętne stworzenie koncepcji przestrzennej. Zaproponowane rozwiązanie formalne wyraźnie wskazuje granicę pomiędzy sacrum i profanum – zewnętrzna osłona tworzy przestrzeń pomiędzy prześwietloną strefą sacrum a granicą świata „zewnętrznego”.

Dyskusyjne wydaje się umiejscowienie wejścia głównego bezpośrednio w strefie ołtarza.

Praca, która doskonale zamyka i podkreśla oś kompozycyjną osiedla, jednocześnie świadomie usuwając się na drugi plan. Ta zasada czytelnie wpisuje się w filozofię Kościoła ubogiego, będącego blisko ludzi.

Projekt wyraźnie przyjazny użytkownikowi, nie narzucający się, „zapraszający”. To skromna architektura zaprojektowana z doskonałą jasnością rozwiązań i wyraźnym akcentowanie przestrzennym.

Ogród tworzący tło ołtarza, z możliwością obserwacji zmienności pór roku i upływu czasu, wskazuje wiernym na wagę relacji pomiędzy współczesnym człowiekiem i Naturą. Trafny dobór skali i tekstury użytych materiałów umiejętnie tworzy atmosferę wyciszenia, niezbędną dla przestrzeni sakralnej.